De Berenloop 2016

Het eerste weekend in november betekent al 6 jaar deelname aan de hele en voor Ans de halve marathon op Terschelling. De Berenloop!

Aangezien de startbewijzen voor de halve marathon binnen no-time uitverkocht zijn zorgen wij dat de inschrijving meteen na opening geregeld is.

Peter kon vorig jaar vanwege een blessure niet van start, maar voor 2016 had hij zijn zinnen erop gezet dat nu absoluut wel te doen.

Leuk!! Is er minimaal 1 crewmaat die er het weekend ook bij is samen met zijn Elise.

Voor we op de boot stappen zien we Claudia en Armand rijden en eenmaal op de boot houden we een plekje voor ze vrij. Hebben we ruim 2 uur de tijd om wat herinneringen op te halen.

Rond het middaguur varen we de haven van Terschelling binnen en komen al snel wat bekenden tegen op weg naar ons appartement, waar we niet meteen in kunnen, dus laten we de tassen achter en pakken de fiets naar West.

Peter en Elise komen een uurtje later de haven binnen varen en een kwartier later zitten we lekker warm binnen met een kopje thee. Waarover gesproken word laat zich raden ;-) Ilse en Nicole hebben laten weten er ook bijna te zijn en schuiven weer een uurtje later ook aan.

Met alle bovengenoemde spraken we af om het avondeten bij Brandaris te nuttigen. Het werd een gezellige avond en we hebben genoten van het gezelschap en alle verhalen.

Zaterdag

Ans en ik gaan een rondje hardlopen. Op het moment dat we naar buiten stappen schijnt het zonnetje, is het fris en prachtig, maar na een minuut of 20 krijgen we toch een hagelbui te verwerken L

Gelukkig is dit met een minuut of 10-15 weer achter de rug en maken we ons rondje af. Douchen en even kijken hoe het de deelnemers aan de 5 en 10 km (Kleintje Berenloop) vergaat.

Op de fiets naar West aan Zee, paal 8, een bezoekje aan het Cranberry museum inclusief Cranberry taart natuurlijk.

‘s Middags weer terug in West waar we tegen het eind van de middag een pastamaaltijd nuttigen en aansluitend naar ons appartement terugrijden, hoeven wij de deur in ieder geval niet meer uit.

Zondag

Het is weer zover, de hele en halve marathon staan ons te wachten. Buiten ziet het er prima uit, een waterig zonnetje, maar wel droog.

De kledingkeuze is gemaakt, de startnummers opgespeld en tussendoor rustig ontbijten voordat we op ons gemak richting Brandaris zullen wandelen.

Heerlijk alles op goed te belopen afstand.

Ans en ik vetrekken wat eerder dan Nicole, Ilse en Frank, aangezien de halve om 12:00 uur van start gaat.

Ook nu een leuk weerzien van bekenden, maar ook een flinke bui vlak voor de start. De halve marathondeelnemers zijn op pad, dus is het meteen wat rustiger en kan ik me rustig naar het startvak begeven.

Om 12:40 uur gaat de scheepshoorn en zijn ook de marathonlopers gestart. In droge omstandigheden overigens.

Peter stond in het vak achter mij, dus weet ik dat het nooit lang kan duren voor hij voorbij komt.

Het is een kwestie van rustig blijven en je zeker niet mee laten slepen door de snelle lopers die links en rechts voorbijkomen, en dat lukt me prima met een tempo dat net iets boven de 5’ ligt.

Tot 15 km zit ik in een groepje dat hetzelfde tempo aanhoud. Bij de verzorgingspost neem ik de tijd om goed te drinken en vervolgens alleen weer verder te gaan, de Boschplaat op.

Ieder jaar weer geniet ik hiervan en laat ik me niet meeslepen te snel te lopen. Het lint lopers voor je en in de verte lijken zo dichtbij, maar even een gat dichtlopen is niet perse het slimste, dus doe ik lekker mijn eigen ding.

Het halve marathonpunt passeer ik in 1:48 en buiten het feit dat het allemaal goed voelt, vind ik het een prima doorkomst.

Lekker doorgaan, totdat……

Het zal ergens tussen kilometer 23-24 zijn geweest dat ik last van mijn maag begon te krijgen, een beetje misselijk en alsof dat nog niet genoeg was ook nog darmkrampen.

Vanaf dit moment in de marathon werd het een soort intervaltraining met af en toe lange dribbel/wandelpauzes L

Tussen 31 en 36 km had ik het meest last en gaf daar echt minuten per kilometer weg, maar evengoed, of juist daardoor, kon ik wel genieten van het uitzicht op het vlakke harde strand.

Strand af, wat cola erin bij de verzorgingspost en weer hardlopen. De benen mankeerde het niet aan, tempo kon ik redelijk gemakkelijk weer oppakken en ik kreeg begeleiding van Ilse op de fiets. Ik keek uit naar de laatste verzorgingspost waar ik traditiegetrouw nog wat extra cola naar binnen kiep. De kilometer daarna toch weer last, maar gelukkig was ik in staat deze marathon met een kilometer van 5’ af te sluiten, zonder andere lopers om me heen de rode loper op te draaien naar de finish onder de Brandaris.

Ans, Peter en Elise staan me achter de finish op te wachten en maakten zich zorgen, maar zien snel dat het weer goed is.

Gaby en Melanie zijn een paar minuten voor mij gefinisht en staan er ook nog. De dames hebben mooie prestaties geleverd en staan nog na te genieten van deze mooie marathon.

Ook hier zien we weer een aantal bekenden die stuk voor stuk een tevreden blik op het gezicht hebben. Nicole is met een grote glimlach binnen en Ilse heeft ons ook weer gevonden.

Een stukje terug wandelen naar het appartement, lang douchen, even zitten en vervolgens gezellig aan tafel met de familie (Frank)roadrunner, Ilse en Nicole.

Na een heerlijke nacht, zwaaien wij de dames uit, pakken de tassen en checken zelf ook uit om ons verblijf op Terschelling af te sluiten met Peter, Elise én een kopje thee.

Tot volgend jaar.